Manoj kaj vortoj 14

1

Kiaj mensogoj kiaj hipokritoj kiaj historiaj katastrofoj.

Malgraŭ tio la mateno ne ĉesas mirigi nin
kiel antaŭe kiel helaj kaj vastaj matenoj
suda venteto mara ŝtormo en urbo plejparte sonĝoj.

Sonĝoj: sur ilia fundo ni sentis senindulgan atakon de la realeco.

Kiom malproksimaj ŝajnas nun la senfinaj printempaj vesperoj
kiuj tiam estis la vereco
de ni kiuj iris laŭ preskaŭ pura bordosablejo
centre de la plej malverŝajna urbo de la mondo
ĉio ĉio ĉio
estas forgesita kaj forviŝita kaj fariĝos nova.