Innskráning ritstjóra |
Grupoj
Ĉio (316)
Ĉina (1)
Ampoemoj (8)
Angla (1)
Ĉina (2)
Edda poemoj (6)
Esperanto originala (17)
Finna (3)
Franca (11)
germana (14)
Greka (1)
Hispana (6)
Hungara (6)
Islanda (182)
Itala (1)
Kroata (5)
Latina (4)
Naturaj poemoj (2)
Norvega (5)
Pola (6)
Proza poemo (1)
Psalmoj (1)
Rusa (7)
Skota (1)
Manoj kaj vortoj 18Dekoka poemo: Urboj kaj bordojSekcio:Manoj kaj vortoj
Unua verso:Duona vivo norde, duona vivo sude
Aŭtoro:Sigfús Daðason
Tradukanto:Baldur Ragnarsson
Proks. dato:≈ 2000–2025
Dato:1959
Grupo:Islanda
. . . vitam sicutI peregriantes transiere Duona vivo norde, duona vivo sudeSallustius. mi kredas ke multo stranga okazas en la krespusko laŭdirite sed tion mi plej multe forgesis. Katoj estas inter la plej abomenaj bestoj kaj ululas en la korto sed ofte ilia ululo ne estas distingebla disde ploro de bebo en proksima domo en proksima domo kiu ne estas mia domo. Kaj la nigre vestitaj virinoj de García Lorca preterpasas en senfina taĉmento ĉe mateniĝo la vizaĝoj malaperintaj en la animojn. *- Kaj la korupto de la moralo kuŝas sur la urbo kiel peza mano. La tempo povus troviĝi en iu malproksima loko tio kaŭzas al mi ĉagrenon ke mi apenaŭ trovas diferencon inter mateno kaj vespero vintro kaj somero tamen eble en Kalkuto eble en Kameruno sed Daniel Esóno el Kameruno kion li pensas post la kvarvaloraj vortoj? Tiu ĉi monato jam pasis Kaj tamen ĝi pasis nekutime malrapde. Sen dubo ni vivas nuntempe iom formomankan vivon sed kie ekvilibro estas trovita krom en kontrastoj? post tri semajnoj mi forlasos ĉi tiun lokon kiu estas en tro granda ekvilibro sen krei ekvilibron. La aviadpolico rondiras patrole por la vespero du kun kaskoj kaj unu oficiro kaj la avidadistaj lernantoj estas indiferentaj kiel ĉiuj estas pri ili indiferentaj. En la mateno mi havis parolon kun mia konato el Heidelberg ili nun firme decidis ekiri ankoraŭ por venki la mondon sekrete en strebsamkeit en honoro de la venkintoj („mi estis en Anglujo, militkaptito“ (tio estu mia fiero)). Maljuneca pluvo pezeca pluvo flustras al mi mishumorajn vortojn. Mi memoras ke mi konis iufoje alian pluvon – foje solvo foje ĝojo foje bolanta energio – [sed] estis antaŭ longe. Estis multaj eksterlandanoj en la urbo kaj mi cerbumis ĉu mi estis unu el ili mi havis la strangan opinion ke ili estis ĉie fremduloj mi havis la samajn sonĝojn nokton post nokto. Mi amuzis min ankaŭ serĉante ideojn malfidindajn Tio foje ŝajnas liveri al ni iun veron . . . sed se tiuj domoj estus naturaj fenomenoj: kumulasoj Aŭ vertikalaj marbordaj rokoj . . . ne, tio estus eksceso. Mi sidis longe en la mateno sur kafoteraso kaj fumis Multajn cigaredojn provante konstrui por mi novan someron. Murmuranta vento kaj ŝanĝiĝema volbo de foliverdo Partoprenas en mia sitacio. |