Serĉante belecon

Mi rigardis la infanojn paroli tra la fingrojn de la luno
kiam mi paŝumis supren laŭ la geranioj
serĉante la belecon de la kornica vojeto.
Estis en la nokto de la fekundiga tempo.
Kaj mi vidis la infanojn trempi sian panon en la serenon
de la luna nokto, kaj vidis
ilin trinki el la kalikoj de l’ aŭtuno
kun la pasio de soifaj buŝoj
kiam mi paŝumis supren laŭ la geranioj.
Kaj mi vidis ilin trinki sian vivon el la kalikoj de l’ aŭtuno
kiam mi ser¤is sur la kornica vojeto de la tero
la promesojn de la nokto
en la nokto de la fekundiga tempo.
Kaj mi vidis iliajn nudajn femurojn
eskapi el sub la fingroj de la luno
por kunveni kiel blankaj kolomboj
kiuj kunfrotas la kolojn
kiam mi paŝumis supren laŭ la geranioj
kiuj enspiris vivsoifon en miajn naztruojn
tiel ke mi kuŝiĝis freneza sur la herbojn
en la nokto de la fekundiga tempo
kiam mi paŝumis sur la kornica vojeto de la tero
serĉante belecon.