Soneto al mia patrino B. Heine laŭnaske van Geldern.

En vanta fol’ mi min de vi forŝiris,
por iri ĝis la fin’ tra l’ mondo fremda.
La amon volis min anim’ pretenda,
amplene amon braki mi deziris.

La stratojn amoserĉe mi trairis
kaj antaŭ ĉiu pord’ per voĉo plenda
pri am-almoz’ mi petis, man-etenda,
sed nur malamon ridan mi akiris.

Mi ĉiam por la amo vagis, ĉiam
por amo, sed mi trovis ĝin neniam,
reiris hejmen triste kun korlamo.

Sed jen, nun vi min tie kontraŭvenis!
Aĥ, naĝe en okuloj viaj, jenis
la longe serĉegata dolĉa amo.