Mi restis tro longe

Mi restis tro longe alnigras la nokt’
de frida aŭtuno sur monto.
Mi trovas molherban valeton ĉe roj’
kolektas branĉetojn por fajro
etajn kaj blankajn kaj sekajn por romp’.
Fajreroj rebrilas sur akvo
leviĝas el fluo kun voĉo de kur’.
Ho homo sur monto malluma
perdinte la vojon alvenu al mi
varmigu vin apud la fajro
sekvu post tio la vojon al hejm’.