Staris la patrino plore (Stabat mater)

Staris la patrino plore
Staris la patrino plore
ĉe la kruĉo endolore
dum pendadis ŝia fil’.
Ŝian koron ĝemadantan,
malĝojegan, angorantan
trafis glavo dornpikil’.

Kiom estis afliktata
Dipatrino la benata,
atendante apud Li!
Dum, anime lamentante,
Liajn vundojn kunsentante,
daŭre Lin rigardis ŝi.

Kiu homo ne ploradus,
se li tie ŝin vidadus
en tioma kormizer?
Kiu, Kriston rigardante,
la patrinon pripensante,
ne kuniĝus en sufer’?

Pro la pekoj de aliaj
venis la turmentoj Liaj,
skurĝo-batoj, agoni’;
ŝi Lin vidis kondamnita,
kaj de ĉiu forlasita;
dum surkruce mortis Li.

Kristo tuŝu mian koron,
ke, vidante ŝian ploron,
kunlamentu ankaŭ mi;
pliardigu mian amon,
brulu ĝi en freŝan flamon,
ke mi plaĉu nur al Vi.