Poemo pri Þrym (Þrymskviða)

Þrymskviða apartenas al la poemoj pri la antikvaj nordaj dioj (pl.æsir -pron. ajsir, sing. ás - pron. aŭs), kiuj siavice apartenas al la t.n. Edda poemoj, konservitaj plejparte en unu manuskripto de la 13a jc. Malgraŭ la nomo de la poemo la giganto-reĝo Þrymr (simpligita en la traduko kiel Þrym - (Þ pron. kiel th en thing en la angla) ne estas la ĉefa persono en la poemo, sed Loki, la ruzulo, kiu helpas al Þór (esperantigita kiel Toro) reakiri lian faman martelon Mjöllnir (la nomo verŝajne signifas „tiu, kiu disrompas, Rompanto“), kiun ŝtelis Þrym dum Toro dormis. La poemo   MEIRA ↲

Þrymskviða apartenas al la poemoj pri la antikvaj nordaj dioj (pl.æsir -pron. ajsir, sing. ás - pron. aŭs), kiuj siavice apartenas al la t.n. Edda poemoj, konservitaj plejparte en unu manuskripto de la 13a jc. Malgraŭ la nomo de la poemo la giganto-reĝo Þrymr (simpligita en la traduko kiel Þrym - (Þ pron. kiel th en thing en la angla) ne estas la ĉefa persono en la poemo, sed Loki, la ruzulo, kiu helpas al Þór (esperantigita kiel Toro) reakiri lian faman martelon Mjöllnir (la nomo verŝajne signifas „tiu, kiu disrompas, Rompanto“), kiun ŝtelis Þrym dum Toro dormis. La poemo estas efektive komedio, kie alternas rakonto kaj rektaparolo. Vekiĝinte Toro trovas, ke lia martelo estas ŝtelita. Li iras kun Loki al Freyja (pron. Freja) – la am-diino en la norda mitologio – kaj pruntas ŝian flugilhavan plumveston, Loki flugas al la mondo de la gigantoj (la ĉefaj malamikoj de la dioj) kaj eltrovas, ke Þrym kaŝis la martelon profunde en la tero kaj postulas Freyjan por edzino, se li redonu la martelon. Loki reflugas al Ásgarður, la lokaro de la dioj, kaj raportas al Toro, ili iras al Freyja kaj Toro ordonas al ŝi surmeti nuptajn vestojn kaj prepari sin por veturo al la giganto. Ŝi kolere rifuzas kaj en kunsido de la dioj kaj diinoj estas decidite, malgraŭ malemo de Toro, ke li kaŝvestiĝu kiel Freyja kaj tiel provu trompi la giganto-reĝon. Loki lin akompanas kiel servistino (aŭ sklavino). Þrym estas sufiĉe stulta por trompiĝi kaj ordonas okazigi la nuptofeston, Toro manĝas kaj trinkas tiom abunde, ke Þrym miregas kaj faras suspektemajn demandojn, kiujn Loki respondas sufiĉe kontentige por forigi lian suspektemon. Þrym ordonas, ke la martelo estu alportita kaj metita sur la genuojn de „Freyja“ kaj la nupto sanktigita „per la man’ de Vár“ (pron. vaŭr, diino de votoj), tiam Toro ne plu atendas kaj mortigas la gigantojn per sia martelo.
> La poemo estas verkita laŭ la antikva metriko de fornyrðislag: ĝenerale 8 versoj po strofo (kvankam troviĝas ankaŭ malpli longaj strofoj), du ĉefakcentoj po verso kaj sen rimoj. Aliteracio kunligas la versojn en la originalo sed en la Esperanta traduko ili aperas nur sporade.   ↑ MINNA