Cigna kanto en stepo

Cigna kanto en stepo
Mi rajdis sola je vesper’
en tre dezerta stepo;
l’enua voj’ ne tedis, ĉar
min ĉarmis kanto de l’cignar’,
la cigna kant’ en stepo.

De montoj brilis bela ruĝ’,
kaj ĉie de l’aero
sonadis kvazaŭ melodi’
anĝela en solec’ al mi
la cigna kant’ en stepo.

Ho, tiel iu kanto min
neniam dolĉe ĉarmis.
La vojon reve rajdis mi
kaj sciis temp’ nenion pri
pro cigna kant’ en stepo.