Hodiaŭ

Hodiaŭ mi riĉas – kaj emas sen brido
perlojn disŝuti por ĉies ŝovel’.
Prenu plenmanojn laŭ via avido,
ĝis satas l’animo er pufa ŝvel’.
Ĉion kaptu for, for,
kun pasia fervor’ –
kaj ŝparu la dankojn, ĉar vantas la or’!

Hodiaŭ mi povras ĉar mankas la mono,
almozpetanto, ŝirita la vest’.
Sola espero ke helpu pardono
de l’ povoj ĉielaj en graca bengest’.
Ŝajnas vipa destin’
peti manĝon kun klin’!
Vin kial naŭzegas eksid’ apud min?

Hodiaŭ mi ĝojas kaj kantas plenskale
kaj dancos tra nokton kun ajna virin’.
Kun reĝ’ kaj vagisto tintigas egale,
titolo aŭ nomo koncernas ne min.
Vin mi tenas, sinjor’,
sinjorin’, ĉe la kor’ –
kambiojn surdorsas laŭ ĉies humor’!

Hodiaŭ kolero fuĝigas rezonojn,
vokas min rompi ĝis era muel’,
pafi kanajlojn, pendumi friponojn.
Teron dronantan surkraĉu ĉiel’!
Brulu vi en Infer’!
Forskuiĝu la Ter’
dis de l’ orbito - jen la prefer’.

Hodiaŭ mi oldas – mi estas ja laca,
tremas veante sen trezor’.
Kie la pel’ kaj pugn’minaca?
Kie la fajr’ de l’ frua glor’?
Jen la fin’! Kia pun’!
Miaj haroj de jun’
pro l’ ventoj de l’ vivo blankiĝis jam nun.