Innskráning ritstjóra |
Grupoj
Ĉio (316)
Ĉina (1)
Ampoemoj (8)
Angla (1)
Ĉina (2)
Edda poemoj (6)
Esperanto originala (17)
Finna (3)
Franca (11)
germana (14)
Greka (1)
Hispana (6)
Hungara (6)
Islanda (182)
Itala (1)
Kroata (5)
Latina (4)
Naturaj poemoj (2)
Norvega (5)
Pola (6)
Proza poemo (1)
Psalmoj (1)
Rusa (7)
Skota (1)
Poemoj (Ljóð 1947-1951) 20Poemoj: Dudeka poemo
POEMOJ (LJóð 1947-1951)
Sekcio:Poemoj (Ljóð 1947-1951)
Unua verso:Mi deziris paroli kun Vi, senamare kaj konfidence
Aŭtoro:Sigfús Daðason
Tradukanto:Baldur Ragnarsson
Proks. dato:≈ 2000–2025
Dato:1951
Grupo:Islanda
Mi deziris paroli kun Vi, senamare kaj konfidence
probable mi ne povis diri kion mi deziris kaj mi petas pardonon se mi kolerigis Vin. — Ni sidis ĉe la tablo, ni ludis viston maljuna virino kaj ni la junaj kaj konversis pri la filmoj kaj pri la homoj en la apuda etaĝo kaj pri trikadokonfidence, kaj sen ajna signo pri ĉagreno kvankam alia vojo ne estas irebla. (Vi akuzas nin probable sed estus malpli bone sidi en la brilanta vestiblo ĉiu en sia angulo senfare, sed tiun provon ni faris antaŭe.) (Vi diras ke ni instalis nin en dezerta lando, propravole aŭ ne, tion Vi ne menciis; dezertan landon estas ja denove ekloĝebla sed tio estas malnova historio ke ni estas nun ĉi tie kiel ni povus esti aliloke alitempe?) Strangaj dioj direktis nin ĉi tien sen ajna nia scio pri tio. Kaj la vivo de ĉiuj estis ruino aŭ ni almenaŭ ne estis ekkoninta alion tio estis apenaŭ nia kulpo kaj origine ni malmulton lernis krom diri ne. (Povus esti duba afero pri ties ĝenerala valoro sed tamen okazas ke estas tre grave povi diri ne.) Ni rifuzis neniam diversajn teoriajn eblecojn, ekzemple pri la ĝardeno sur la marofundo sed ni neniam venis tien aŭ, se ni faris, pasis almenaŭ tre longe de tiam. * Sed la somero venis al ni kun aliaj kreitaĵoj estis ja strange sed tamen ĝi venis al ni kiuj sidiĝis ĉe la tablo por ludi viston. La vestiblo estis verda kaj la erikaj deklivoj invadis kaj la vendejaj knabinoj senfaraj en la pordo kaj la kruda urbodoro post la nokta pluvo kaj la fenestra lavado kaj perfekta feliĉo en ĉiuj ĝardenoj kaj deklivoj blua monto kaj glaciejo rideto kaj nekredebla floro je aŭroro unu matenon. Ni neniam forrifuzis tiajn fenomenojn kaj preskaŭ okazis ke ni forgesis ilin pasis tiom longa tempo post tiam. Kaj ni konversis en amikeco malofte ni atingis konkludon sed ni komprenis ke la vivo estas tre mirinda kvankam ĝi ja devas esti ruino en plej favoraj circonstanoj brulanta ruino. * Mi venis renkonti Vin kaj Vi venis al mi eĉ Vi kiu sorbis la feĉon, jes precipe Vi parolis por malpezigi mian menson kaj eble ankaŭ Vi sentis malpeziĝon sed tamen mi havas plej multe por danki. |