Grupoj

Pri silento parola atestas niaj domoj
kaj novaj spuroj kaj vundo en ni mem.
jen estis vivo subtretita, murdo farita,
jen pasis la valoregaj noktoj.
Al ni ŝajnas foje ke ni eniras kadavrejon,
ankaŭ de ni mem kiam ni venis hejmen.

Kaj vojojn ni iris kaj kiam ni iras
ilin poste povus ĉiu ĝardena pordo
domo aŭ arbobranĉo fariĝi sombra tono
en niaj sentoj, fenestro trotuaro pordo;
plej multo ŝajnas triviala ĝis tio fariĝis
neviŝita kvitanco de tio kion ni volis forgesi.

Kaj iafoje eble renkontos nin simplaj vortoj
en sensignfa babilado, vortoj kiujn ni antaŭe kredis,
kaj kvankam vi kredas ke ni ne aŭdas, sentas
ni tremantaj varmaj pintoj de nefermita vundo,
akre mildajn vortojn kiom longe kiom longe ni fuĝas
de la kadavro kiu ĉiam atendas en niaj domoj.