Poemoj (Ljóð 1947-1951) 15

Tiu longa mateno de ĉiuj
kaj post ĝi la nokto
kaj post la nokto vi
kaj dum mil blankajn matenojn
kaj mil tagojn mi atendis
la vesperon por vi.

Kaj tiam vi venis sola disde ĉiuj
en eternecon tiam kaj poste
nepre estas nun kaj ĉi tie:
tamen en sekuro de viaj noktoj
mi timis la alveno de la tago
timas vian iron for de mi.

Kaj en tiu longa mateno
longa blanka via iro denove
promesita for sur trampitaj vojoj
eksteren al ĉiuj kaj nun mia atendo
estos netaŭga por vespero
por nokto por vi.