Kavaliro kaduka

Min ĉirkaŭvolvas viaj blankaj brakoj
kaj premas min al via brusto mola,
min sekurigas for de l’ vivodrakoj.
Mi kvazaŭ kavaliro landpatrola,
mortigis drakojn jam de jaroj brave,
nur nun konstatas, kiel estis fola
pri mitaj bestoj okupiĝi glave
en pufa vanto. Nun la bela damo
ne plu savota mem alrajdas save.
Ho kara mia, nin atendas pramo
de la futuro, kiu nin transportos
al dolĉa lando de l’ eterna amo,
kie ni vivos kaj en amo mortos.