Island’ feliĉa land’

1, Island’ feliĉa land’,

prujnblanka patrino prospera!

Ĉu via antikva fam’,

fort’ kaj liber’ estas for?

2. Sur ter’ estas ĉio pasanta,
=""> la famo kaj gloriga tempo
kiel ekbrilo dum nokt’
=""> aperas en fora epok’.
La land’ estis loganta bel’
=""> kaj neĝblankaj kampoj glaciaj,
klara kaj blua ĉiel’,
=""> kaj mar’ estis brilanta lum’.

Tiam prapatroj kaj niaj
=""> la liberamantoj bonegaj
venis de Skandinavuj’
=""> ĉi tien al ĉarma insul’.

Tie bienojn starigis
=""> en valoj kun ravaj kreskaĵoj,
floris tuj famo kaj sport’,
=""> kaj ĝojo per hejma labor’.

Alte supre sur laf’,
=""> kie Öxar-rivero ankoraŭ
fluas en Almannagjá,
=""> nia situis Alþing.

Þorgeir ĉi tien alvenis,
=""> kiam enkondukiĝis la kredo,
jen estis Gissur kaj Geir,
=""> Gunnar, Héðinn kaj Njáll.

Herooj trarajdis kamparojn,
=""> kaj bravaj maristoj flosigis
la ŝipojn ornamajn ĉe bord’,
=""> por porti la varojn al hejm’.

Pasivo ja estas neebla,
=""> la homo ŝanceliĝadas,
aŭ iom progresas do li,
=""> aŭ iĝas la mala okaz’.

Kiom da agoj faris ni
=""> somerojn sescentojn?
Ĉu estis bonfarojn per ni?
=""> Ĉu estis senduba progres’?

La land’ estas loganta bel’
=""> kaj neĝblankaj kampoj glaciaj,
klara kaj blua ĉiel’,
=""> la mar’ estas brilanta lum’.

Sed supre sur lafo,
=""> kie Öxar-rivero ankoraŭ
fluas en Almannagjá,
=""> Alþing jen estas ne plu.

Snorrabúð jam detruiĝis,
=""> kaj jaron post jaro jen bluas
je beroj la sankta Lögberg,
=""> manĝo por korv’ kaj infan’.

Ho, vi gejunular’,
=""> kaj vi, islandaj kreskuloj!
Famoj prapatraj kaj glor’,
=""> tiel do estas jam for.