Sunhejmosablo

Sur Sunhejm-sablejon vi rajdu kun mi,
neniam ja tie mar’ silentas.
El Glaciriver’ iĝas glaciŝpina stri’,
kaj glaciej’ la maron priatentas.

Rigardas ĝi faron de l’flua river’,
kaj ĉapo de lia falas kapo.
Ĝin uzas rivero por sia ŝpinafer’,
kaj vila iĝas blanka, neĝa drapo.

La bord’ tamen estas silenta en ver’,
ĉar tie neniuj voĉoj sonas,
kun mem si parolas natura ĉia er’,
malmultaj homoj la signifon konas.