La Vilaĝo (Þorpið) 21

Mia patro sidis kvindek jarojn
ĉe sia ŝuista tablo kaj plandumis ŝuojn,
Ekde tiu tempo kiam liaj infanoj kaj aliaj uzis
fiŝhaŭtajn ŝuojn, kiuj disbrulis en la marosala tero,
ĝis la hodiaŭa tago.
Kaj la manoj de mia patro estiĝis tiom nigraj kaj malmolaj
ke li devis kaŝi ilin en siaj poŝoj
kiam li iris al la preĝejo kun sia edzino kaj la infanaro.
Li konas ĉiujn ŝuojn en la vilaĝo
kaj scias kiamaniere ili eluziĝas.