Innskráning ritstjóra |
Grupoj
Ĉio (316)
Ĉina (1)
Ampoemoj (8)
Angla (1)
Ĉina (2)
Edda poemoj (6)
Esperanto originala (17)
Finna (3)
Franca (11)
germana (14)
Greka (1)
Hispana (6)
Hungara (6)
Islanda (182)
Itala (1)
Kroata (5)
Latina (4)
Naturaj poemoj (2)
Norvega (5)
Pola (6)
Proza poemo (1)
Psalmoj (1)
Rusa (7)
Skota (1)
Manoj kaj vortoj 14Dekkvara poemo: Urboj kaj domoj 4Sekcio:Manoj kaj vortoj
Unua verso:Antaŭtempe estis dirite: disigu kaj superregu poste –
Aŭtoro:Sigfús Daðason
Tradukanto:Baldur Ragnarsson
Proks. dato:≈ 2000–2025
Dato:1959
Grupo:Islanda
4 Corrumpe et impera Antaŭtempe estis dirite: disigu kaj superregu poste — sed ni havas novan kaj pli plaĉan ordonon. Nia ordono estas majesta simpla kaj genia kaj klara kiel la taglumo mem. Superrego ne estas akordigebla al niaj idealoj: Subjugitaj popoloj havas sekuran lokon en nia koro. Ni portas vortojn de paco al la disigitaj kaj ni portas konsolon al la malriĉaj. Ni estas la advokatoj de libereco: nia liberalismo estas tiel ekstreme brakumanta ke ĝi postulas liberecon por la subpremanto pacon por la ruinoj vivrajton por la morto. Via popolo estas koruptita* ĝi estas koruptita profunde en sia naturo. Sed ni havas unikan lerton kaj maloftan paciencon por ludi kun la korupteco de via popolo. Tiu ludo estas por ni facila sed fakte ne oportuna por multaj aliaj. Konfidence: se via popolo ne estus plene koruptita ni povus doni al ĝi eron da korupto ĉar ni kredas je korupto nutras kaj nutriĝas per korupto. Poste ni diru al vi kun mildo: karaj amikoj la korupteco de via popolo estas tiom radikala ke eĉ ni havas penon ĝin elkompreni. Kaj tiam ni ankaŭ pruvos al vi statistike ke ni sed ne vi havas forton por karesi la neeskapeblan esence propran kaj neŝanĝeblan koruptecon. Ni kiuj nun parolas estas la tutfortaj krucistoj kontraŭ korupteco ni estas kompreneble personigoj de la moraleco. Ĉi tie aperas nia originaleco kaj profunda menso* ĉi tie fendas la rokojn nia genieco nia penetra penso iluminas super la maron. Memfaritaj katenoj estas plej fortaj katenoj. Kiam ni ligas niajn koramajn amikojn per katenoj ni kutime metas kondiĉon. ke ili mem petegas nin pri ili ni kredas ke sole tia maniero estas al ni digna kaj al ili deca. Ni ne bezonas uzi niajn fortojn ni ne montras niajn pugnojn (krom en ekstremaj ekceptoj kaj en tiuj lokoj kie nia pugna forto estas sanktigitaj per historia rajto): Vi devas veni rampante vi devas veni plorante kaj peti nin gardi vin kontraŭ vi mem. Tioma estis la magia potenco de nia simpla ordono neniam niaj antaŭuloj estis lernintaj egale bone kiel ni ke la kolo kiu aŭtomate klinis sin sub la jugon estis plej fidinde klinitaj. Jes ni kredas je la dio de korupteco — sed en malbonaj tempoj rodas sekreta superstiĉo niajn nervojn ke nekalkuleblaj miskalkuloj ŝteliras en nian historiajn memorojn. Tio sola preteras nian komprenon: ni kredis je la dio de korupteco ni vidis lin regi en ĉiopotencoe en la sama momento kiam ili ribelis kaj ili ribelis. Tio sola superas nian profundan vidon: ke ili povus kaŝi sin de nia dio ili kiuj ribelis? |