Du korvoj

Korv’ al korvo flugas kaj
ĝin demandas en malgaj’:
„Kion ni tagmanĝi povus?
Kie manĝon ian trovus?“

Korv’ al korvo: „Scias mi,
kie manĝon trovos ni:
Kavalir’ sub alta arbo
kuŝas morta, kiel garbo.

Kiu, kial murdis lin,
scias lia ĉevalin’,
lia falko kaj ankoraŭ
nur edzino lia kora.

Sed la falko forrapidis,
la rival’ ĉevalon bridis,
la edzin’ atendas iun
– ne l’ mortintan , la alian.“

1828