Akureyri

Ni ekvidis ĝin desur la monto
lumigitan de l’ sun’ vespera.
Funde en golfo ĝi sterniĝis
inter du montoj neĝkovritaj.

Bonvenigis nin la islanda nordo
ne laŭ sia kutima veter-ordo,
ĉar laŭ la Akureyrianoj:
„hodiaŭ la okan de Aŭgusto,
estas la plej bela tago ĉi somera“,
suna sed, laŭ mi, frostiĝ-trema.

Ni travagis ĝiajn stratojn,
vizitis la ĝardenon botanikan,
muzeon, parkon, butikojn.
Kaj la belan tagon kronis
kora akcepto de la urbestraro,
riĉege nin gastiganta..

Brile sunas nun Akureyri,
koro de l’ Islanda nordo.
Ĝojbrile mienas la Akureyrianoj,
jubilas en niaj koroj.
Ĉu pro la atinginta celo?
Ĉu pro la Akureyria koktelo?